گورهای بی سنگ: نه جستار درباره ی نازایی

از نظر دانش پزشکی نازایی نقص جسمانی است، اما در ذهن زنانی که نمی توانند بچه دار شوند نازایی جرم است؛ جرمی که هرگز بخشیده نخواهد شد. شاید علت ساده اش این باشد که همه ی ما از کودکی و احتمالاً تا آخر عمر مادرهای مان را ستایش می کنیم. آن ها همیشه نقش فرشته ها را دارند؛ مهربان، بی نقص و فداکار. وقتی خودت نمی توانی مادر شوی پیش از هر چیز فکر می کنی لیاقت فرشته بودن را نداری.روزهای آخر بهار بود. ساعت دوی نیمه شب از خروجی مجله برمی گشتم. ضبط ماشین روشن بود و ابی می خواند: «قصه ی عشقت باز تو صدامه…» شیشه ی ماشین را تا ته پایین کشیدم و آرنجم را روی لبه ی پنجره گذاشتم. هوای آن ساعت نیمه شب دل انگیز و مدهوش کننده بود. به هادی پیغام دادم تا پنج دقیقه ی دیگر می رسم خانه. با شدت بیش تری گاز دادم. بزرگراه مدرس خلوت بود. یک موتوری از نمی دانم کجا جلو ماشین ظاهر شد. ترسیدم. پدال ترمز را تا ته فشار دادم.ماشین همین طور که روی آسفالت زوزه می کشید و پیش می رفت دور خودش چرخید. یک دور، دو دور. انگار نشسته بودم توی بشقاب پرنده ی شهربازی. تصاویر با سرعت جلو چشم هایم حرکت می کردند و صداها، بلند و درهم، توی گوشم می پیچید؛ ترکیدن لاستیک ها، برخورد ماشین با گاردریل ها، خردشدن شیشه ها. آن لحظه مطمئن بودم می میرم و تنها چیزی که از ذهنم گذشت این بود که مادرم صبح بیدار می شود و خبر مردن مرا می شنود. دلم برایش سوخت. توی بیمارستان که به هوش آمدم پرستار گفت: «می گن ماشینت یه جوری له شده کسی باور نمی کنه راننده زنده باشه.» بعد خندید. «انگار یه فرشته بغلت کرده.»
منبع: متن کتاب