سالها دور از تو زندگی کردم

در اثنایی که تلخ وشی برای خودت می ریزیته سیگاری خاموش می کنییا به ساعت ات نگاه می کنیهمین حینکه با دستهای خودت کراوات ات را مرتب می کنیآدمها جان می سپارنددر شهرهایی با نام هایی مضحکبا گلوله ها از پا درمی آیندشعله ها درمی گیرندبی که بدانیم از چه آدمها می میرندو در اماکن کوچک نمی دانیحتی هیچ فرصت فریاد کشیدن ندارییا فرصت آن نیستبه آدمهایی که جان می سپارندوداع کنید.همسرایان: لا… لا… بگذارید بدانم
منبع: متن کتاب