شهریار

نیکولو ماکیاوللی (1469-1527 م) نویسنده و سیاستمدار ایتالیایی و یکی از اشخاص برجستة عصر رنسانس است. از دوران نوجوانی وی تقریبا هیچ اطلاعاتی در دست نیست، جز آن که در یک خانوادة اشرافی، ولی تنگدست فلورانس زندگی می کرده است. در دورة جمهوری فلورانس، سهم عمده ای به عهده داشت و به ماموریت های سیاسی، به فرانسه و نزد پاپ فرستاده شد. از سال 1506، که دبیر شورای جمهوری بود، سپاه کارآمدی از سپاهیان مزدور سازمان داد. هنگامی که خانوادة مدیچی دوباره قدرت یافت، وی ناچار به گوشه گیری شد و در همین دوره بود که کتاب های عمده اش را نوشت. کتاب حاضر، مشهورترین اثر وی است و نام او را مظهر بی مرامی و پایبند نبودن به اصول سیاسی کرده است. در واقع این کتاب نه اخلاقی است و نه ضداخلاق، بلکه نخستین تجزیه و تحلیل علمی و بی طرفانه از روش هایی است که موجب کسب نیروی سیاسی و حفظ آن می شود. جنبة بی طرفی کامل کتاب به آن رنگ بدبینی می دهد. کتاب در اصل به زبان ایتالیایی نوشته شده و گذشته از اهمیت آن در عالم اندیشة سیاسی، از نظر نثرنویسی نیز از آثار برجستة ادبیات ایتالیایی است. ترجمة کتاب بر اساس سه ترجمة انگلیسی انجام پذیرفته است. برخی موضوعات کتاب عبارت اند از: گونه های شهریاری، شهریاری های ارث برده، شهریاری های پیوندی، ارزیابی قدرت، شهریار و لشکر آرایی، شهریار را چه باید کرد تا نام بردار شود و…