سرخ و سیاه

استاندال (نویسندۀکتاب) رمان را به آینه ای تشبیه کرده که در جاده ای در حرکت است، گاهی آبی آسمان ها و گاهی گل و لای و چاله های جاده را منعکس می کند. “سرخ و سیاه”، شاهکار او، به بهترین وجه نشان دهندۀاین نقش رمان است. آن چه در این اثر زیربنایی ادبیات غرب ترسیم می شود فقط سرگذشت جوانی از آغاز قرن نوزدهم فرانسه در گرماگرم توفان هایی سیاسی و اجتماعی نیست، بلکه انسانی غوطه ور در تاریخ است. سرخ و سیاه شاید اولین کتابی است که شخصیتی از تودۀمردم را در یک چشم انداز پهناور تاریخی، همراه با کاووش عمیق روانی مطرح می کند. از همین روست که “ژولین سورل”، قهرمان کتاب، از یک نوجوان جاه طلب روستازاده به یک شخصیت نمونه ادبیات جهانی بدل شده است، هم چنان که اسلوب و خواست استاندال است. سرگذشت این جوان بر زمینه ای تاریخی ترسیم می شود که دقت و موشکافی نویسنده و پایبندی اش به کمال واقع گرایی، آن را به وقایع نگاری نیمه مستند تاریخی شبیه می سازد.