استامبولی (گالینگور)

درباره کتاب استامبولی اثر منصور ضابطیان
کتاب استامبولی را اگرچه می شود از نظر موضوعی در دسته ی سفرنامه ها قرار داد اما حقیقت آن است که این کتاب از نظر شکل ارائه و نوع نگارش با اشکال متداول و کلاسیک سفرنامه بسیار تفاوت دارد. به عنوان مثال در اکثر سفرنامه ها، توالی زمانی، بنای اصلی روایت است و نویسنده سعی می کند به بیان اتفاقات سفر به صورت منظم بپردازد اما در استامبولی، ما با نوع جدیدی از سفرنامه نویسی روبه رو می شویم که دسته بندی فصل های آن بر اساس سوژه و موضوع است نه توالی زمانی.
منصور ضابطیان، نویسنده استامبولی، در یک فصل به غذاهای تاریخی ترکیه می پردازد، ممکن است در فصل دیگر گفتگو با اهالی استانبول را مبنای سفرنامه خود قرار دهد و در فصل دیگری به بررسی کاربرد یک واژه خاص در استانبول بپردازد. خلاصه در این سفرنامه از گفتگو با یکی از شاعران مطرح ترک گرفته تا نکته هایی در مورد سریال های معروف ترکیه ای، مطالب جذاب و خواندنی وجود دارد. نکته ای که شاید برای شما نیز جذاب باشد این است که ضابطیان در بخشی از کتاب می گوید که برعکس تصور اکثر ما هیچگونه نشانی از آن غذای معروف «استامبولی» در شهر استانبول دیده نمی شود.
در این کتاب مخاطب می تواند از طریق جهان کلمات و به واسطه نگاه خاص مولف، به نکات مختلف فرهنگی و گردشگری و جامعه شناسانه ای دست یابد که شاید حتی با سفر به استانبول نیز قابل دسترسی و دریافت نباشند. به عنوان مثال در بخشی از سفرنامه مولف به بیان گفتگوی خود با یک خدمه جوان رستوران، با تحصیلات و علایق خاص، پرداخته است که دارای نکات فرهنگی و جامعه شناسانه بسیار جالب و مهمی است. نکاتی که از طریق خواندن یک سفرنامه معمولی و یا حتی سفر به استانبول به دست نمی آید. قلم منصور ضابطیان در کتاب استامبولی همواره رگه هایی از طنزی شیرین را با خود به همراه دارد و همین موضوع باعث می شود که مخاطب در هنگام خواندن این اثر احساس خستگی نکند. طرح جلد طنازانه و وجود عکس های سفر نیز بر جذابیت آن افزوده اند.
بخشی از کتاب استامبولی
«آفتاب اول پاییز خودش را از لابه لای برگ های چنار توی خیابان کشیده روی بالکن بزرگ خانه ابادا. مثل همه جای دنیا آفتاب پاییز حسابی می چسبد. یک شادی و غم توامان دارد و یک سرخوشی و رخوت همزمان.»
منبع: منبع: پشت کتاب