و کسی نمی داند در کدام زمین می میرد: روایتی از سفر به کاتماندو، بامیان، تفلیس، آتن، هرات، کابل، جنوا، قونیه، مون پلیه

کتاب و کسی نمی داند در کدام زمین می میرد بیش از هر چیز، روایت سفر است. زنی جوان که به دلایلی از همه چیز و همه کس خسته شده، تصمیم می گیرد قید همه چیز را بزند و با کوله پشتی اش سفر کند. مسیر سفر ــ از البرز و هرمزگان و فارس و چهارمحال و بختیاری گرفته تا افغانستان و گرجستان و ایتالیا تا نپال ــ در هر پیچ وخمش قصه ای تازه سر راه او می گذارد؛ قصه هایی که مهزاد الیاسی بختیاری در کتابش روایت کرده است. اما این کتاب با سفرنامه های معمولی سنتی فرق دارد و تصویری نو از سفرنگاری معاصر پیش چشم ما می گذارد. نویسنده، به جای این که قصۀ سفر و کوله گردی اش را در قالب خطی و متعارف سفرنامه ها بازگو کند، تجربه های گوناگون سفر را در قالب روایت هایی جستارگونه وصف می کند و از دل این تجربه های منفرد و بیرونی به احوال درونی انسان و اوضاع کلی جوامع انسانی پل می زند.کتاب و کسی نمی داند در کدام زمین می میرد هم سفرنامه است و هم سفرنامه نیست. سفرنامه است چون سفر و وقایع سفر را روایت می کند، و سفرنامه نیست چون مهزاد الیاسی بختیاری -که انسان شناسی خوانده- خلاف سنت سفرنامه های متعارف، هر جا مجالی یافت از هیاهوی جهان و شتاب سفر کناره گرفت تا تأنی و تأمل پیشه کند و به درک عمیق تری از سفر در بیرون و درون برسد.
منبع: وب سایت نشر اطراف