رباعیات خیام (بر اساس نسخه ی محمدعلی فروغی)

ظاهراً نخستین فردی که در ایران به فکر تعیین و تفکیک رباعیات اصیل خیام افتاد غلامرضا رشید یاسمی بود. او در نسخهٔ خود که در سال ۱۳۰۳ منتشر کرد، از بین ۳۴۰ رباعی منتسب به خیام، ۲۴۰ رباعی را قابل قبول دانست. پس از آن صادق هدایت نیز در سال ۱۳۱۳ نسخه ای از رباعیات خیام را منتشر کرد. نسخهٔ هدایت با عنوان ترانه های خیام شامل ۱۱۹ رباعی بود. سپس در سال ۱۳۲۰ محمدعلی فروغی با استفاده از منابع قدیمی، جُنگ ها و سفینه های کتابخانه های ایران و ترکیه، نسخه ای از رباعیات خیام را که شامل ۱۷۸ رباعی منسوب به خیام بود تهیه کرد. در سال ۱۳۳۶ احمد شاملو هم نسخه ای از رباعیات خیام را که دارای ۱۲۵ رباعی است در کتابی به نام ترانه ها ارائه کرد. علی دشتی نیز در سال ۱۳۴۴ در کتابی با عنوان دمی با خیام ۸۱ رباعی را رباعیات حقیقی خیام می داند و ۲۰ رباعی دیگر را خیامانه می خواند. در سال ۱۳۸۵ نیز کتاب دایرهٔ سپهر شامل متن کامل رباعیات خیام به تصحیح جاوید مقدس صدقیانی به چاپ رسید.
منبع: ویکی پدیا