نوشته های پراکنده

آن بالا، بر فراز جنگل، کلاغ کهنسالی پرواز می کرد. او فرسنگ ها به سوی شرق می پیمود تا کنار دریا گوش خوکی را که در زمان فراوانی پنهان کرده بود از زیرزمین بیرون بیاورد. حالا آخر پاییز بود و چیز خوراکی پیدا نمی شد.
«وقتی که کلاغ می پرد»، بابا بر هم گفته، باید دور خودشان را نگاه بکنند تا دومی آنرا ببینند. اما این کلاغ یکه و تنها بود و آسوده خاطر در هوای نمناک با بال های نیرومند و سیاه مانند زغالش، سیخکی به سوی شرق می پرید.
ولی کلاغ در همان حالی که آرام و اندیشناک پرواز می کرد، چشم های تیزبین او به دورنمایی که پایین او گسترده شده بود می نگریست و قلب پیرش از خشم لبریز شده بود. منبع: متن کتاب