نظریه ی روانکاوی

کارل گوستاو یونگ روان پزشک و روان درمانگر سوئیسی بود که روان شناسی تحلیلی را بنیان گذاری کرد. یونگ مفاهیمی مانند برون گرایی و درون گرایی، کهن الگوها، و ناخودآگاه جمعی را مطرح و توسعه داد. آثار او تأثیر چشم گیری در روان پزشکی و همچنین در حوزه هایی چون دین پژوهی، فلسفه، باستان شناسی، مردم شناسی، ادبیات و رشته های مرتبط داشته است. او نویسنده ای پرکار بود و بسیاری از نوشته هایش تا پس از مرگش منتشر نشدند. نظریه های مطرح شده در این کتاب که در سال ۱۹۰۱ نوشته شده، اگرچه از نظر علمی به روز نیستند، اما نگاهی جالب و ارزشمند به ذهن یونگ در یکی از مقاطع مهم زندگی اش ارائه می دهند. این کتاب پس از «روان شناسی ناخودآگاه» نوشته شد، اثری که نقطه ی جدایی او از مکتب وین به رهبری فروید (و قطع ارتباط او با فروید) را نشان می دهد، و در آن شاهد آغاز حرکت یونگ جوان در مسیر فکری مستقل خودش هستیم—البته با اینکه نظریه ی روان شناسی «یونگی» هنوز در مراحل ابتدایی شکل گیری قرار داشت. این کتاب، یونگ را در حال گذار نشان می دهد؛ افکارش در حال شکل گیری اند و نظریه اش پروژه ای در دست ساخت است.ترج
منبع: ترجمه معرفی کتاب در وب سایت آمازون