سیبری اصلا جای سردی نیست

پهناور، پهناورترین، هرچه می روی به پایانش نمی رسی… چه کسی گفته روسیه فقط مسکو و سن پترزبورگ است؟ سوار بر غول فلزی خروشان سُر می خورم در تایگای بی انتها، هم سو با لاجورد رودخانه ها و فیروزة آسمان، خورشید پوستم را می سوزاند، گرم است، گرم… اما همچنان عطر چای و طعم پیراشکی روسی که هرجا می رسم به آن مهمان می شوم، گرم تر از آفتاب سیبری است. از نوای فریبندة بالالایکا تا پژواک تیز مورن خور، از گنبدهای پیازی شکل کلیساهای ارتدکس تا چرخ های عبادت معابد بودایی، از طعم روستایی بُرش تا اصالت ایلیاتی بوزا، از اورال تا آلتای تا بایکال… نه، هنوز خیلی مانده…
سیبری اصلا جای سردی نیست! شرح سفرم در سیبری روسیه است. بخش زیادی از این مسیر را با قطار ترانس سیبری پیمودم. هم مسیر با طولانی ترین خط ریلی دنیا در سرزمین تزارها و بُلشُویک ها سفری را آغاز کردم که هنوز پایانی برای آن نمی بینم. این قلمرو، بی انتهاست.
منبع: منبع: پشت کتاب