خانه خوانی: تجربه زندگی در خانه های دوره ی گذار معماری تهران

خانه با ما و در ما زندگی می کند، بزرگ می شود، به بلوغ می رسد و از پا می افتد، و در این هم زیستی از اندیشه و احساس و باورهای ساکنانش شکل می گیرد و به رویدادهای زندگی شکل می دهد. با فهم تعامل خانه و تجربه های زیسته ی ساکنانش، می توان بده بستان معمار و ساکنان خانه را هدفمند کرد و جایی متناسب با نیازهای واقعی انسان به نقشه درآورد تا خاطره ها و مکان بهتر با هم پیوند بخورند.از سوی دیگر، فهم معنای فضاهای خانه کمک می کند تا جنبه ای از وجود خود را بشناسیم که کمتر به آن پرداخته شده است؛ رابطه ی معانی درونی مان با مکان ها که گاستون باشلار، متفکر پدیدارشناسی، آن را «مکان کاوی» می نامد. از این رو، مخاطبان این کتاب نه فقط معماران بلکه تمام کسانی اند که روزی در جایی خانه کرده اند.این کتاب با رجوع به اندیشه های متفکران پدیدارشناسی معماری و همین طور تجربه ی زیسته ی ساکنان، به دنبال روشن تر کردن پاسخ این پرسش ها است:در خانه بودن چگونه تجربه ای است؟چه رابطه ای میان تجربه ی درخانه بودن و کیفیت فضاهای خانه برقرار است؟چگونه می توان با استفاده از قابلیت های روایت از تجربه ی درخانه بودن سخن گفت؟
منبع: پشت کتاب