کسی نظر کرده آسمان نیست

دالانی بود که باریک و باریک تر می شد، بدون هیچ راه خروجی. نمی توانست از آن بگذرد. دیگران، که وقت بیشتری داشتند، می توانستند. او نمی توانست. در عشق راه برگشتی وجود نداشت. هیچ وقت نمی شد دوباره شروع کرد. چیزی که اتفاق افتاده بود که در گوشت و خون باقی می ماند. کلرفای نمی توانست کنار او دیگر هیچ وقت مثل قبل شود. کنار هر زن دیگری می توانست، ولی کنار او نه. چیزی را که بین آن ها گذشته بود نمی شد به عقب برگرداند، مثل زمان. هیچ ایثاری، هیچ اشتیاقی و هیچ حسن نیتی توان این کار را نداشت. این قانون غم انگیز و غیرقابل اغماضی بود. لیلیان آن را می شناخت، برای همین می خواست برود. بقیهٔ زندگی اش تمام زندگی اش بود؛ در زندگی کلرفای فقط یک بخش خیلی کوچک بود. اریش ماریا رمارک در این عاشقانهٔ تلخ و شیرین قصهٔ دو آدمی را روایت می کند که روزها و روزگارشان با مرگ تنیده شده، اما قمار بزرگ آن ها زندگی است
منبع: پشت کتاب