هوموساکر: قدرت حاکم و حیات برهنه

هوموساکر، که در زبان لاتین به معنای «انسان مقدس» است، در حقوق روم قدیم به کسی اطلاق می شد که اگر کسی او را می کشت قاتل به شمار نمی آمد و با این حال امکان قربانی کردن او نیز وجود نداشت. به این قرار، انسان مقدس در چارچوب قوانین روم شخصی بود که بیرون از دایره ی قانون قرار می گرفت. آگامبن این تمثال را برای فهم رمز سیاست در دنیای مدرن احیا کرده است.
آگامبن در هوموساکر می کوشد مسئله ی امکانِ محض و بالقوگی و قدرت را به مسئله ی اخلاق سیاسی و اجتماعی در بستری پیوند زند که اخلاق مذکور شالوده ی دینی و مابعدالطبیعی و فرهنگی سابق خویش را در آن از کف داده است. آگامبن تحلیلِ جسته گریخته ی زیست سیاست را در نوشته های فوکو رهنمای کار خویش می گیرد و با دیدی گسترده و باریک بین و موی شکاف حضور مخفی یا ضمنیِ برداشتی از زیست سیاست را در تاریخ نظریه ی سنتیِ سیاست می کاود. او می کوشد نشان دهد از کهن ترین رساله های نظریه ی سیاست، به ویژه در تلقی ارسطو از انسان در مقام حیوان سیاسی (یا شهرنشین)، و در سرتاسر تاریخ تفکر غرب درباره ی حاکمیت (خواه حاکمیت پادشاهان خواه حاکمیت دولت ها) تا به امروز برداشتی از قدرت مستتر است، قدرتی مستولی بر «زندگی» انسان.
منبع: وب سایت نشر نشر مرکز