موسم بهار در آینه ای شکسته

ماریو بندتی فاروهیا، روزنامه نگار و شاعر و رمان نویس اهل اروگونه، را در جهان اسپانیایی زبان از مهم ترین نویسندگان نیمه دوم قرن بیستم می دانند. او که سال ها در هفته نامه ی مارچا قلم می زد و برای تهیه گزارش به اقصی نقاط جهان سفر می کرد با روی کار آمدن دیکتاتوری نظامی در اروگوئه و تعطیل شدن نشریات مستقل به مدت دوازده سال آواره ی کشورهای همسایه و هم زبان شد و از شهر و خانواده اش دور ماند. موسم بهار در آینه ای شکسته رمانی است برآمده از سال های تبعید خودخواسته ی او.سانتیاگو گیر افتاده. بعد از کودتای نظامی خشنی در مونته ویدئو، پایتخت اروگوئه، زندانی شده و برای این که عقلش را از دست ندهد چاره ای ندارد جز نوشتن نامه های طولانی به خانواده. پدرش در کشوری دیگر در تقلاست تا خود را با زندگی در تبعید وفق دهد، دختر نه ساله اش انگشت به دهان شگفتی های شهر بزرگی است که به تازگی ساکنش شده اند و همسر زیبا اما افسرده و غمگینش بر سر دوراهی انتظار کشیدن یا برگزیدن مسیری تازه این پا و آن پا می کند.هر فصل موسم بهار در آینه ای شکسته از زاویه دیدی متفاوت روایت می شود؛ کلاژی خواندنی از نظرگاه های بی نظیر یا همان تکه های شکسته ی آینه ی عنوان که هر یک بازتاباننده ی اثر عاطفه، تاریخ و تلاطمات سیاسی بر زندگی اشخاص است. فاطمه بوتو، روزنامه نگار و نویسنده ی پاکستانی، درباره ی این رمان می نویسد «موسم بهار در آینه ای شکسته به شعر می ماند؛ تعمقی بر تبعید و استبداد و زندگی هایی که متأثر از آن ها دست خوش تغییر و تباهی و تنهایی می شوند.»
منبع: پشت کتاب