زنان شاهنامه

نگارنده بر آن بوده در مقدمه، نقش جنس مؤنث در اسطوره شناسی ایران را مشخص کند تا روشن شود که این موضوع در شاهنامه نمود داشته و اگر چنین است تا چه حد بوده است. مقدمه با داستان آفرینش مرد و زن پایان می یابد و مؤلف در آنجا آن را به داستان نخستین زن در شاهنامه مرتبط می سازد. نگارنده در بخش نخست، چکیده ای موجز از داستان های مهم ترین زنان شاهنامه را ارائه می کند و آن ها را با دیگر منابع پیش از اسلام و عهد اسلامی تا آنجا که بر مؤلف شناخته شده و قابل دستیابی بودند، می سنجد. نگارنده، کوشیده است در پایان هر بند، ویژگی های شخصیتی آن ها را به اجمال بازگو کند. بخش دوم به بررسی جایگاه زنان در شاهنامه می پردازد و همواره منابع اسلامی و پیش از اسلام را مورد توجه قرار داده است. نگارنده به اجمال نقش، اهمیت و سرنوشت هر یک از شخصیت های زنان در ادوار مختلف زندگیشان مانند دوران کودکی، همسری و مادر بودن در قالب خانواده و همچنین جامعه را به طورکلی توصیف می کند. فردیت زنان در شاهنامه و مقام اجتماعی آن ها در اثر سترگ فردوسی، موضوعی است که در کتاب، مورد بررسی قرار گرفته است.