بابا گوریو

رمان «باباگوریو» اثر «اونوره دوبالزاک» در یک پانسیون خانوادگی بورژوای در «کارتیه لاتن» یعنی پانسیون «ووکه» ریشه می گیرد. در این پانسیون، حیرت انگیزترین ابنای آدم با هم برخورد می کنند: راستینیاک جوان که تازه از زادگاه خود پریگور رسیده و آمده است تا پاریس را فتح کند. بابا گوریو پیرمردی که اندک اندک خود را از هرچه داشته پیراسته تا دو دختر خویش، آناستازی دورستو و دلفین دونوسینگن را از آن برخوردار سازد؛ وترن، چهرة مرموزی که راستینیاک را تحت حمایت خود گرفته و او را از فواید تجربة مخوفی که از آدمیان کسب کرده است بهره مند می سازد. راستینیاک که معشوق دلفین شده است، بعدها شاهد ورشکستگی نهایی باباگوریو، بر اثر مهر پدری و مرگ او در تنهایی محض می شود، در حالی که دخترانش او را رها کرده اند. موضوع اصلی این رمان، اثر تربیت عاطفی یک جوان شهرستانی با نام اوژن دوراستنیاک در پاریس است؛ درس هایی که از شهر و زندگی و از جامعه می گیرد.