افسانه اسکندر

در افسانه‌های آینده که به زبان پارسی نو سامان داده می‌شدند، چهره‌ای به نام «اسکندر»، پهلوان شماری از افسانه‌های مردمی در ایران شد. افسانه‌هایی که گذشته از اینکه با داستان راستین آلکساندروس ماکدونیایی پیوندی نداشتند، این چهره را چون یک چهرۀ گجسته و نفرین‌ارزان نمایش نمی‌دادند؛ در آنها آلکساندروس، پهلوانی هم‌سنگ پهلوانان آشنای ادب کهن دانسته می‌شد. فراموشی کارنامۀ آلکساندروس راستین به سود آلکساندروس افسانه‌ای در ایران ساسانی، یک تهیگی در افسانه‌سرایی و فرهنگ کهن آفریده است که نمی‌توان به‌سادگی آن را پر کرد. این تهیگی در افسانه‌های پارسی گرداگرد این چهره، پژوهشگر را از ویرایش‌هایی می‌آگاهاند که با گذر زمان در آن رخ داده‌اند. literaturelib.com