از زاغه های ننگِ تاریخ ستممن باز بر می خیزماز دردهای ریشه دار مردمممن باز بر می خیزمسیاه اقیانوسی ام، موّاج و پهنگاهی فرا و گاهی فرو در می کشم، توفنده..