پیرمرد و دریا

«سانتیاگو»، پیرمردی نحیف، لاغر و بی هویت بود و تنها با قایقی در گلف استریم ماهی می گرفت. 84 روز می گذشت، او ماهی نگرفته بود، پسرکی به نام مانولین که نقش شاگرد او را داشت، با او همراهی می کرد. پیرمرد همة آموخته ها، تجربه ها و حاصل همة عمر خود را به پسرک هدیه می کرد و پسرک به او خدمت می نمود و به او احترامی عمیق می گذاشت. روستاییان آنان که اهل حرفة ماهی گیری نیستند، مانند پدر و مادر مانولین، پیرمرد را بدبیار می دانستند و به سبب فقر تحقیرش می کردند. اما در واقع آنها عمق پیرمرد را نمی شناختند و در ظاهر و سطح او نیز، چیزی جز مردی شکسته، بخت برگشته و فقیر که خود محتاج کمک است، چیزی نمی یافتند. ولی پیرمرد دارای خصوصیاتی چون شجاعت و شکیبایی بود و طاقت رنج کشیدن را داشت. پیرمرد بعد از 84 روز که دست خالی از دریا برمی گشت، دست به کار بزرگی زد و دوباره به دریا بازگشت.