ویرانه های من: جستارهایی درباره ی روان رنجور و آدم ها

محمد طلوعی (1358) از نویسندگان و روزنامه نگاران پرکار و مطرح پانزده سال اخیر ادبیات ایران است۔ او تاکنون چند رمان مجموعه داستان و مجموعه جستار منتشر کرده است۔ طلوعی در مقام جستارنویس پیش ازاین زیر سقف دنیارا در سال 1399 منتشر کرد۔ ویرانه های من، با زیرنوان جستارهای درباره ی روان رنجور و آدم ها به تجربه های اواز تنهایی، درد، تاریخ نگری و البته تاب آوردن بازمی گردد۔ در هفت متن این کتاب او تکه هایی از زندگی خود را با مسائل زیستی در هم می تند و سعی دارد مخاطب را همراه کند۔ در جایی از برادرش می گوید که در هفده روزگی از دنیا رفته ونه هیچ عکسی از او هست، نه هیچ قبری۔ از واژه و مفهوم چندگانه ی «وطن» می نویسد تا مشاهده ی حرکت بدن به سوی پیری و مسئله ی میل به «جوانی»۔ در اکثر این جستارها ‎مادر‏ پدر ادبیات، شهر رشت و خانه تکرار می شوند۔ طلوعی بی پرده از تنهایی و وجوه آن در زندگی اش روایت می کند و می کوشد آن را نمونه ای از تاریخ یک اندوه بنمایاند؛ منتها اندوهی که سرشار از عیش زیستن و نور است.
منبع: پشت کتاب