وداع با اسلحه

«وداع با اسلحه»، اثر جاودانه ارنست همینگوی را نجف دریابندری، مترجم چیره دست کشور، به فارسی برگردانده است. «وداع با اسلحه» را یکی از رمان های بزرگ پس از جنگ جهانی اول می دانند که مقامی والا برای ارنست همینگوی در میان رمان نویسان قرن بیستم به ارمغان آورد. کتاب برگرفته از تجارب شخصی خود نویسنده در دوران جنگ است. وداع با اسلحه، که در سال 1928 منتشر شد، داستان گرفتار آمدن جوانی است به نام فردریک هنری در جنگ بیهوده ای که هیچ کس معنای آن را نمی فهمد. سربازانش با آن مخالفند، افسرانش سرخورده اند و تکلیف خود را نمی د انند. فردریک در این جنگ تا اعماق روح خود، زخمی و خونین شده است. آیا کاترین بارکلی، پرستار زیبایی اهل بریتانیا می تواند تغییری در حوال او ایجاد کند… رمان با این جملات آغاز می شود: «آخرهای تابستان آن سال، ما در خانه ای در یک دهکده زندگی می کردیم که در برابرش رودخانه ریگ ها و پاره سنگ ها، زیر آفتاب، خشک و سفید بود. آب زلال بود و نرم حرکت می کرد و در جاهایی که مجرا عمیق بود، رنگ آبی داشت. نظامی ها از کنار رودخانه در جاده می گذشتند و گرد و خاکی که بلند می کردند روی برگ های درختان می نشست. تنه درخت ها هم گرد و خاکی بود. آن سال برگ ها زود شروع به ریختن کرد و ما می دیدیم که قشون در طول جاده حرکت می کرد و گرد و خاک برمی خاست و برگ ها با وزش نسیم می ریخت و سربازها می رفتند و پشت سرشان جاده لخت و سفید به جا می ماند و فقط برگ روی جاده به چشم می خورد…»
منبع: منبع: پشت کتاب