نئوهاوکینیگ‌ها یا سازش با سوراخ‌های جوراب مورچه

مریم حسینیان (1354) با رمانهای بهار برایم کاموا بیاور، ما اینجا داریم می میریم و بانوگوزن یکی ازنویسندگان شناخته شده ی سالهای اخیر است. اکنون نئوهاوکینگها یا سازش با سوراخهای جوراب مورچه اثری متفاوت از اوست، روایتی از دو سال و اندی هم نفسی با بیماری که از او یک «نئوهاوکینگ» ساخت. حسینیان برخلاف اغلب کتاب هایی که در این باره نوشته شده، نه دم از مبارزه می زند، نه شکست و نه پیروزی؛ او راوی درد است و زندگی. دردی که عمیق است اما می توان با آن چشم در چشم شد. او سؤالات مهمی میکند: «آیا رنج کشیدن رستگاری می آورد؟» «آیا پناه بردن به متافیزیک و آسمان شفابخش است؟…» روایت او بازآفرینی روزگاری است که بر بدن دردمندش رفته، بدنی که مرکز جهان است و کشف دوباره و بی پرده اش در حین بیماری رخ می دهد. کتاب او نه در پی امید دادن است نه ناامید کردن بلکه آری گویی به زندگی و تسخیر درد است…
منبع: پشت کتاب