عشقی: سیمای نجیب یک آنارشیست

به عرصه رسیدن میرزاده ی عشقی همزمان با پایان دوره ی انتظار برای به بار نشستن فکر مشروطیت بود و نغمه های نارضایی بالا می گرفت: پس کجاست معجزات حکومت مشروطه ؟ اما در عمل تمام آنچه از مجلس قانونگذاری بیرون می امد نطق های ملال آور و بی پایان بود و استیضاح پشت استیضاح برای انداختن کابینه و باز رئیس الوزرا شدن آن یکی که چند ماه پیش تر برکنارش کرده بودند.
ابتدای سال 1303 ترجیع بند «جمهوری نامه» علیه سردار سپه،که اساسا و عمدتا کار ملک الشعرای بهار بود،به اسم او دررفت.چند ماه بعد،روزنامه ی تعطیل مانده اش،قرن بیستم، را واگذار کرد و در آن چند مضحک قلمی چاپ کردند،از جمله یکی که نماد بریتانیا را نشان می داد سوار بر خری که فورا کنایه از سردار سپه تعبیر شد.ظهر شنبه روزنامه درآمد و ظهر پنج شنبه زندگی عشقی پایان یافت.
مرد پرخاشگر خوش سیمای خودآموخته و شاعر برخوردار از طبع روان با شتاب زیست،با عجله مرد و بیشتر شهید راه سوتفاهم شد تا مشروطیت یا دیکتاتوری یا هر چیز دیگر.
منبع: پشت کتاب