ظهور فموناسیونالیسم

جنبش زنان به درستی از این که زنان از دید تاریخ پنهان مانده انده شکایت دارد. اما میان این ناپیدایی و ماهیت طبقاتی شیوه نگارش و آموزش تاریخی جامعه ما ارتباطی نمی بیند تاریخی که تنها بر فعالیت های نخبگان حاکم یعنی پادشاهان، ژنرال ها، نخست وزیرها پاپ ها بانکدارها، کارخانه دارها، هنرمندان بزرگ دانشمندان و فلاسفه متمرکز است و در میان آنها به جز چند ملکه امپراتریس و ژاندارک باقی همه مرد هستند. از این رو، تاریخ در قالب یک داستان مردانه نگاشته شده است. اما در میان مردان نیز تنها تعداد محدودی افتخار ورود به این تاریخ را یافته اند. پس این شکایت که زنان از تاریخ حذف شده اند. بدون توجه به این که اکثر مردان نیز عملاً دچار سرنوشت مشابهی شده اند. به معنای پذیرش انگاره های نخبه گرایانه بنیادین تاریخ «رسمی» است. تنها مخالفان ثابت قدم این مجموعه عقاید غالب مارکسیست ها هستند، آنها اعلام می کنند که تاریخ جوامع تاریخ مبارزه طبقاتی است و از این رو است که طبقات استثمار شده و ستمدیده نیز – چه مرد و چه زن – به اندازه طبقات حاکم سوژه تاریخ هستند. تأکید ما در سراسر این کتاب بر زنان طبقه کارگر به عنوان سوژه های تاریخ است به عنوان تاریخ سازان … تاریخ تلاش برای سازمان دهی زنان طبقه کارگر در سازمان های سوسیالیستی، مانند تاریخ عمومی جنبش طبقه کارگر داستان طولانی فرازها و فرودها است. داستان دستاوردهای شگرف و ناکامی های جان سوز با وجود این مبارزه ادامه دارد حتی اگر قرار باشد که همه چیز را از نو آغاز کنیم.
منبع: پشت کتاب