زوال بشری

«اوسامو دازایی» که خود را یک بازنده معرفی می کند، حتی درحالی که احساس می کند خود از درک انسان ها ناتوان است، زندگی به ظاهر عادی را روایت می کند. تلاش های او با یوزو برای آشتی دادن با دنیای اطرافش از اوایل کودکی آغاز می شود، و در دبیرستان ادامه می یابد، جایی که او «دلقک» می شود تا بیگانگی خود را مخفی کند و درنهایت منجر به یک اقدام انتحاری ناموفق در بزرگسالی می شود. او بدون احساسات، بی رحمی های گاه به گاه زندگی و لحظات گذرای آن از ارتباط و لطافت انسانی را ثبت می کند… . این رمان که به صورت اول شخص روایت می شود، حاوی عناصر مختلفی است که پایه و اساس خودکشی را توصیف می کند، موضوعی كهبه صورت مکرر در زندگی نویسنده اتفاق افتاده است. بسیاری معتقدند که این کتاب، وصیت نامه وی بوده است، زیرا دازایی اندکی پس از انتشار آخرین قسمت کتاب (که به صورت سریال ظاهر شده بود) خودکشی کرد.