رنج های ورتر جوان

کتاب حاضر در تاریخ ادبیات آلمان نخستین داستان تراژیک مدرن است؛ داستانی عاشقانه که در آن جدال نیکی و بدی و پیروزی ریاکارانه ی بنیاد بد نیست که مرگ غمبار قهرمان آن را رقم می زند. اندیشه ی وحدت وجود، نگرشی که گوته در پیروی از باروخ اسپینوازا، فیلسوف متاخر خود، داشت در عمده ی آثار او ـ از شعر تا نمایش نامه و رمان ـ بازتاب هایی روشن می یابد. نگاه وحدت وجودی در این اثر، نیک و بد را به جای رودررویی با یک دیگر به درون روابط پیچیده ی ذهن فرد و اجتماع می برد. این تراژدی که از عملکرد گناه و عامل شر خالی است، اثری پیشگام در مبارزه با کهنه اندیشی قرون وسطایی و به راه گشای فکری انقلاب بزرگ فرانسه شمرده می شود. این رمان در قالب مجموعه ای از نامه ها، بزرگ ترین، پردامنه ترین و جنجالی ترین موفقیتی بود که گوته در سراسر عمر خویش کسب نمود. این حقوق دان فرانکفورتی بیست و چهار ساله بود که اثری کم حجم،پراحساس و محدود به دنیای جوانی را نوشت. این اثر که قهرمان آن وجودی مستقل از نویسنده یافته و برای خود سنخی اجتماعی، نوعی “درویش غربی” شده است، در سال 1774 انتشار یافت و زمینه را برای پیدایش مقوله ی تازه ای از داستان نویسی فراهم ساخت که یکیاز اهداف عمده اش آسیب نگاری روان های رنجور است. توفیق عظیم ورتر در آلمان و سپس سراسر اروپا و حتی جهان در قالب چاپ ها و ترجمه هایی پی در پی حتی به زبان چینی آن هم در زمان کوتاه در عرصه ی ادبیات رویدادی تاریخی است. این اثر در سال 1303 توسط نصرالله فلسفی در ایران به فارسی برگردانده شد و اینک ترجمه ی دیگری از آن در قالب کتاب حاضر به چاپ رسیده است.