راهنمای مردن با گیاهان دارویی

«در طول هفده سال زندگی ام در خانهٔ دروازه دولت دوبار از آن خارج می شوم. اولین بار شش ساله ام. برف سبکی باریده و زمین لغزنده است. به محض شنیدن جیرجیر در آهنی، ترس و سوزشی خفیف به گلویم حمله می کند. دست مادر را محکم فشار می دهم و به آرامی در وهمی تاریک و ناشناس قدم می گذارم که مجموعه ای است از بوها و صداها. باید در تاریکی مراقب جلوِ پاهایم باشم. بعد از هر قدم چند ثانیه ای مکث می کنم، به صداهای دوروبر گوش می دهم و از اتصالم با مادر و زمین که مطمئن می شوم قدم بعدی را برمی دارم. قرن ها طول می کشد تا از کوچه خارج شویم و به خیابان اصلی برسیم که صدای کشیده شدن چرخ اتومبیل می دهد. کمی آن جا می ایستیم و بعد می پیچیم چپ. می رویم تا به پل چوبی می رسیم و صدای اره و بوی چوب. همان جاست که معلق شدن اتفاق می افتد. در لحظه ای که تا ابد روی ذهنم حک می شود، عبور چیزی حجیم را سمت چپم حس می کنم که بوی تند بنزین و صدایی مهیب می دهد. ناگهان در تاریکی معلق می شوم. معلق شدن احساس مدوری است پُر از تیغ تیز و همیشه با سکوتی عمیق همراه است. آن روز زمین برای اولین بار زیر پایم می لغزد و من با صورت زمین می خورم.»
منبع: متن کتاب