دیدن در تاریکی: خودمان را از میان احوال تیره مان ببینیم و بشناسیم

تلخکامی هایی مثل سوگ، اضطراب و افسردگی شاید زیر نورِ فلسفه های کهن غربی غیرعقلانی به نظر بیایند و در نگاه روان شناسی مدرن اختلال ذهنی محسوب شوند. صنعت خودیاری هم عزم کرده تا نوید آیندۀ بهتر را به ما بفروشد و از اینکه شکرگزارتر، خشنودتر یا خوش بین تر نیستیم خجالتمان بدهد. اما دیدن در تاریکی دعوتمان می کند رویکردی متفاوت به زیستن برگزینیم، رویکردی که در آن دیگر به احوال بد و تیره مان احساس ناخوشایندی نداریم.ماریانا الِساندری، فیلسوف اگزیستانسیالیست، در این کتاب با الهام از زندگی جمعی از فلاسفه و نویسندگان می کوشد نشانمان بدهد رنجمان به معنای معیوب بودن نیست، بلکه از لطافت، حساسیت و هوشمندی مان حکایت دارد. متفکرانی همچون آدری لرد، ماریا لوگونز، میگل د اونامونو، سی. اس. لوئیس، گلوریا آنزالدوا و کی یرکگور آن قدر در خشم و اندوه و اضطرابشان ماندند و تاب آوردند که چشمشان به تاریکی عادت کرد. الساندری برایمان می گوید چطور خواننده های این کتاب هم می توانند «دیدن در تاریکی» را در خود بپرورانند.دیدن در تاریکی نشانمان می دهد که وقتی یاد بگیریم تاریکی را بپذیریم، رفته رفته خودمان و تلخکامی هایمان را شریف، محترم و آشکارا بَشَروار خواهیم دید.دیدن در تاریکی نوشداروی ضروری و لازمی است برای مثبت اندیشیِ سمی و افسارگسیخته. این کتاب برای کسانی است که در اضطراب از اطرافیانشان می شنوند آرام باش، به وقت افسردگی بهشان می گویند غصه نخور و در سوگ می شنوند قدردان باش و مثبت فکر کن. این کتاب مُهر تأییدی است بر اینکه چنین احساساتی به این معنا نیستند که اشتباه می کنید یا مشکل دارید _ بلکه، در یک کلام، یعنی انسانید.(جولی ک. نورِم، نویسندۀ قدرت مثبتِ تفکر منفی)
منبع: وب سایت نشر بیدگل