دانشگاه های اروپایی از عصر روشنگری تا جنگ اول جهانی

گذار از قرن هجدهم به نوزدهم، به ویژه اصالحات ’هومبولتی‘ در آلمان را که با تأسیس دانشگاه برلین در سال 1810 مرتبط بود، مهم ترین گسست در سنت 800سالۀ دانشگاه های اروپایی دانسته اند. همراه با این تحول بود که تلفیق آموزش و پژوهش مطرح شد. از نظر اجتماعی و سیاسی، این واقعه به معنای تأسیس دانشگاه برای طبقۀ متوسط و همسویی با لیبرالیسم، صنعتی شدن و ملی گرایی بود. از نظر فکری، می توان آن را در حکم تثبیت اصولی دانست که در تاریخ 600سالۀ دانشگاه ها پیش از آن وجود نداشتند و هنوز هم شاخص دانشگاه آرمانی به حساب می آیند: آزادی آکادمیک، پژوهش اصیل، و تفکر نقادانه.رابرت دیوید اندرسون، نویسندۀ ده ها مقاله و کتاب در حوزۀ تاریخ آموزش و دانشگاه ها، در این کتاب به بررسی دگرگونی دانشگاه های اروپایی، از اوایل سدۀ هجدهم تا شروع جنگ جهانی اول، می پردازد. نویسنده تحول دانشگاهها را عمدتاً در بافتی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بررسی می کند. او علاوه بر رژیم قدیم دانشگاهی، به موضوعاتی مانند اصلاحات روشنگرانه، نسبت دانشگاهیان با سیاست، نسبت دانشگاهیان با دین و دولت، تحولات دانشگاهی در هر یک از کشورهای اثرگذار اروپایی، برنامۀ درسی دانشگاه ها، زنان و دانشگاه ها، و نقش دانشگاهیان در برقراری ارتباط با توده های مردم فصولی مجزا اختصاص داده است.
منبع: وب سایت نشر کرگدن