خاندان صفویه: دگردیسی و پیامدهای ویرانگر

پادشاهان سلسه صفویه به عنصر ایرانی متکی نبودند بلکه گروگانی بودند در دست اقلیتی از قبایل چادرنشین آناتولی ،حلب، شام و مجارستان که از روزگار شیخ صفی الدین عموماً و از روزگار شیخ جنید خصوصاً در جستجوی سرزمینی برای تحقق آرمان های غالیگرایانه خود بودند و انجام این رویکرد را در تغییر جایگاه مرشد طریقت اردبیل (یا طریقت صفوی) به مقام پادشاهی ایران امکان پذیر می دانستند و وضعیت آشفته و حکومت های ضعیف و پراکنده آن روز ایران زمینه را برای این خواسته آنها مهیا می کرد. ایرانی ها هرگز با این عناصر و پادشاه آنها کنار نیامدند و بزرگترین دلیل آن این است که چون ایرانیان خواهان سرنگونی سلسله صفویه بودند، هنگام محاصره اصفهان توسط افاغنه از هیچ کجای ایران به کمک پادشاه صفویه نرفتند تا این سلسله سرنگون شد هرگاه ایرانی ها به کمک اصفهان می رفتند افاغنه جنگ دفاعی ایرانی ها را تاب نمی آوردند و عقب می نشستند و جنگ های بعدی نادر شاه با افغان ها و شکست دادن آنها، این دیدگاه را تأیید می کند. این کتاب صرفاً نه گزارشی تاریخی بلکه پژوهشی است نقد محور دربارهٔ لحظه ای از تاریخ ایران.
منبع: وب سایت نشر نگاه