با کفش های مولانا در سرزمین چکمه

با کفش مولانا در سرزمین چکمه شامل خاطرات و تأملات سیروس شاملو از دورانی است که در ایتالیا به عنوان طراح و پایه گذار تئاتر سیار بشکه فعالیت داشته است. نثر بازیگوش و طنازانه ی او به همراه نگاه تیزبین و خلاقش باعث شده است که این روایات به رغم تلخی برخی هایشان، شیرین باشند! خاطرات شاملو از سفرهای گروه تئاتر بشکه، اغلب داخل واگن نمایش و پیش از خواب، به صورت یادداشت های پراکنده ی یک بازیگر نوشته شده است. با کفش مولانا در سرزمین چکمه نشان میدهد که بی شک تجربه ی تئاتر سیار، بنیان هنر و در برگیرنده ی دستاوردهای پر ارزشی است که جهان نمایش را با دانش مردم شناسی پیوند می زند.
از متن کتاب:
کلاودیو بورگی که حرفه اش خوردن شمشیر یک متری و خوابیدن روی تختی از خنجر و میخ و بالا رفتن از پله هایی از تیغِ به ظاهر آخته بود، پیش از نمایش همیشه میوه های بریده شده را با شمشیرش تکه تکه می کرد تا آه از نهاد تماشاگران درآورد. البته میوه ها را از بخش تیز شمشیر می برید نه بخشی که روی آن راه می رفت! این فقره آلزایمر همیشه 10 دقیقه مانده به اجرا یاد بادمجان و کدو می افتاد و گروه نمایش بشکه را مثل دیوانه ها به نزدیک ترین میوه فروشی حمله ور می کرد! برای نشان دادن تیزی خنجرش از خیارچنبر هم استفاده می کرد، اما این گونه ابزار نمایشی فقط در نمایش های یونان و ترکیه به آن طرف که کان سبزیجات بود مورد استفاده قرار می گرفت. در اروپا اگر می فهمیدند رمانتیک هفت خطی است چنبر را در آستین او می کردند و در ادامه ی قصه می فهمیم همین کار را هم کردند.
منبع: منبع: پشت کتاب