ادبیات آتش است

در سپتامبر 1967، دانشگاه ملی مهندسی لیما در اقدامی منحصر به فرد ملاقاتی بین گابریل گارسیا مارکز وو ماریو بارگاس یوسا در یک مراسم پرسش و پاسخ عمومی ترتیب داد. گفت و گویی دو روزه که بتواند ابعاد مغفول خلق رمان، شخصیت انسانی، تجربه شخصی و … هر دو نویسنده را آشکار کند. یوسا در این گفت و گو نقش مصاحبه کننده و گارسیا مارکز نقش مصاحبه شونده را ایفا کرد. با درنظر گرفتن اهمیت چشمگیر این پرسش و پاسخ که نخستین دیدار عمومی این دو نویسنده محسوب می شد، این متن نه تنها آشکار کننده ی پیشینه خاطرات شخصی به کار گرفته در رمان صد سال تنهایی است و به طور ویژه اعتقادات ادبی مولف را نشان میدهد بلکه بیانگر دیدگاه های مخالف بارگاس یوسا – همیشه جدی، صیقل خورده، و تئوریزه شده و روشمند در جدال- و گارسیا مارکز – با طنز ناگهانی و پارادوکسیکال، استدلالهای گزنده و خشمگینانه – است. حتما علاقمندان ادبیات آمریکای لاتین به یاد دارند که دوستی این دو غول ادبی با مشت محکم که یوسا به صورت مارکز کوبید و او را نقش زمین کرد پایان یافت. حادثه ای که علت آن از جانب هر دو نویسنده همچون رازی که در فصلی از کتاب به آن پرداخته شده است. دیدگاه های یوسا درباره آثار گارسیا مارکز پس از 40 سال (برگرفته از مصاحبه ای در روزنامه ال پاییس 2017)، و متن سخنرانی ماریو بارگاس یوسا پس از دریافت جایزه ادبی رومولو گایگوس نیز فصل های دیگر کتاب را تشکیل می دهند.
منبع: پشت کتاب