شاهنامه نگاری: گذر از متن به تصور

درنوردیدن مرزهای ادبیات گمشده مطالعات ادبی امروز ماست. پژوهش های دانشگاهی از فقدان بزرگ محصور شدن مطالعات ادبی در درون خویش رنج می برند که حاصل آن تنزل ادبیات به فرم و فاصله گرفتن از قابلیت های پژوهشی آثار ادبی است. ادبیات و نگارگری می تواند باب بحث های تازه ای را در این زمینه بگشاید. تصویر گاه متن را به معنای خاصی محدود و گاه معانی تازه ای برای آن مطرح می کند. پژوهش حاضر با توجه به این ضرورت، به سراغ شاهنامه فردوسی رفته است تا نشان دهد چگونه نگاره ها می توانند متن ادبی را پویا و گویا نگاه دارند.