سلوک به سوی صبح همراه با داستان “خواب جزیره”

بخشی از کتاب سلوک به سوی صبح
از جمله ویژگی های سلوک ما به سوی صبح یکی آن بود که هرچند حلقه در این سلوک به هدف هایی خاص و بسا والا نظر داشت (و این هدف ها از جمله رازهاست و افشای آن میسر نیست)، هریک از سالکان طریقت ما می توانست و حتی می بایست که در رسیدن به مقصودی خاص خویش نیز در تاب باشد؛ زیرا اگر کسی در طلب رسیدن به مقصودی شخصی بی قرار نبود، به حلقه راه نمی یافت و هریک از ما ضمن این که به دنبال آرمان های مشترک در تلاش بودیم و زیر لوای یگانه ای در نبرد می نمودیم، رؤیایی سبکسرانه از دوران کودکی در سر داشتیم که محرمانه ترین محرک و واپسین مایهٔ تسلامان بود. هدفی که من در این سلوک در نظر داشتم و پیش از پذیرفته شدن در حلقه در پیشگاه مسند عالی دربارهٔ آن از من سؤال شده بود بسیار ساده بود، حال آن که برخی از برادران حلقه مقصودهایی اختیار کرده بودند که من گرچه محترمشان می داشتم از درک آن ها عاجز بودم. مثلا یکی جویای گنج بود و جز به یافتن گنجی گرانمایه، که آن را «تائو» می نامید، نمی اندیشید. دیگری در سودای صید ماری بود که توانایی هایی جادویی به آن نسبت می داد و آن را کوندالینی۱۴می نامید. اما هدف سلوک و مقصود زندگی من، که از واپسین سال های نوجوانی در افق رؤیاهایم مواج بود، این بود که به دیدار شاهزاده بانوی زیبا، فاطمه، نائل شوم و اگر بتوانم در دلش راه یابم.
در آن زمان که بخت یارم بود و به سلک حلقگیان درآمدم، یعنی اندکی پس از پایان جنگ بزرگ، در کشور ما منجیان و پیامبران و جرگه های حواریانشان فراوان بودند و پیشگویی ها بود دربارهٔ آخرالزمان و امید به ظهور سلطنت ثالث. مردم ما که سخت از جنگ بلادیده بودند و در عین درماندگی و گرسنگی دل از امید خالی داشتند، در عین تلخکامی از بی حاصلی ظاهری جملگی قربانی ها و خون های ریخته و اموال تباه شده، هرچند در معرض توفان اوهام بسیار بودند، بر رفعت راستینِ جان دل گشوده داشتند. گروه های رقص و عیش و مستی بودند و جوامع مبارزان نوتعمیدی۱۵ و پدیده هایی از همه نوع، که ظاهرآ به حقیقت آن جهان و اعتبار معجزات و کرامات دلالت می کرد و نیز تمایل به جانب اسرار و آیین های هندی و ایرانی و دیگر مرزهای خاور گسترشی پهناور یافته بود. نتیجه این که حلقهٔ بسیار کهن ما نیز در چشم مردم بسیاری یکی از همین علف گونه های فراوانی جلوه کرد که می روییدند و می شکوفیدند، و پس از چند سالی همراه آن ها قدری در فراموشی و قدری نیز به خواری و بدنامی افتاد. وفادارماندگان به آن اما در برابر این حال سپر نمی اندازند.
منبع: متن کتاب